Ustawa o zawodach pielęgniarki i położnej

Stan prawny na dzień 10.01.2021 roku


Jako ciekawostkę zamieszczamy poniżej Rozporządzenie Ministra Zdrowia Publicznego z 1923 roku (oczywiście nieobowiązujące). Sprawdźcie jak bardzo zmienił się nasz zawód na przestrzeni blisko 100 lat.

Rozporządzenie Ministra Zdrowia Publicznego z dnia 27 listopada 1923 roku w przedmiocie państwowych egzaminów pielęgniarskich.

Na mocy art. 1 oraz art. 2 p. 2 zasadniczej ustawy sanitarnej z dnia 19 lipca 1919 r. (Dz. P. P. P. № 63 poz. 371) zarządza się co następuje:
§1. Powołuje się Komisję dla państwowych egzaminów pielęgniarskich.

§2. Skład Komisji tworzą: przewodniczący – lekarz, oraz 4 członkowie. Przewodniczącego Komisji mianuje do odwołania Minister Spraw Wewnętrznych. Minister Spraw Wewnętrznych mianuje w miarę potrzeby zastępcę przewodniczącego; zastępca wchodzi na czas swego urzędowania we wszystkie prawa i obowiązki przewodniczącego.
Członkami Komisji są:
1) dyrektor szpitala, w którym odbywa się obserwacja chorych, względnie wyznaczony przezeń zastępca lekarz, tudzież powołani każdorazowo przez Ministra Spraw Wewnętrznych:
2) czynny nauczyciel – lekarz szkoły pielęgniarstwa oraz
3) dwie dyplomowane pielęgniarki.

§3. Do egzaminu mogą przystąpić:
a) 2 osoby – które ukończyły dwuletnią szkołę pielęgniarską z programem zatwierdzonym przez Ministra Spraw Wewnętrznych;
b) 3 inne osoby, o ile:
1) ukończyły 6 klas szkoły średniej,
2) ukończyły 21 rok życia, oraz
3) wykażą się 4-letnią praktyką pielęgniarską w szpitalu, z czego na oddziałach: wewnętrznym i chirurgicznym przynajmniej po 1 roku.

§4. Podania o dopuszczenie do egzaminu można składać do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w każdym czasie.
Do podania należy dołączyć:
a) o ile kandydat(ka) przystępuje do egzaminu na podstawie punktu „a” § 3 niniejszego rozporządzenia:
1) metrykę urodzenia,
2) dowód obywatelstwa polskiego,
3) opis swego życia oraz
4) świadectwo ukończenia szkoły pielęgniarskiej,
b) o ile kandydat(ka) przystępuje do egzaminu na podstawie punktu „b” § 3 niniejszego rozporządzenia:
1) metrykę urodzenia,
2) dowód obywatelstwa polskiego,
3) świadectwo moralności,
4) opis swego życia,
5) świadectwo ukończenia 6-ciu klas szkoły średniej oraz
6) zaświadczenie szpitala, że kandydat(ka) odbył(ła) praktyką pielęgniarską (§ 3 punkt b. 3 niniejszego rozporządzenia) tudzież, że zarówno stan fizyczny i umysłowy, jak i usposobienie oraz charakter kandydata (ki) pozwalają mu (jej) na uprawianie z pożytkiem zawodu pielęgniarskiego. Podania winny być należycie ostemplowane.

§5. O dopuszczeniu do egzaminu decyduje Minister Spraw Wewnętrznych. Decyzja będzie zakomunikowana petentowi (tce) bez podania powodów ewent. odmowy.

§6. Egzamin odbywa się w wyznaczonej w tym celu szkole pielęgniarstwa, uznanej przez Ministra Spraw Wewnętrznych. Miejsce i czas egzaminu wyznacza w miarę potrzeby Minister Spraw Wewnętrznych przynajmniej na miesiąc przed jego terminem.

§7. Osoby dopuszczone do egzaminu winny wnieść przed egzaminem do rąk przewodniczącego Komisji, lub wyznaczonego przez niego członka Komisji, opłatę egzaminacyjną w wysokości wyznaczonej każdorazowo przez Ministra Spraw Wewnętrznych. Opłata egzaminacyjna w żadnym wypadku zwrotowi nie ulega.

§8. Szósta część całkowitej sumy wpływów z opłat egzaminacyjnych idzie na pokrycie wydatków szkoły, w której odbywa się egzamin, reszta zaś dzieli się pomiędzy osoby wchodzące w skład Komisji.

§9. (skreślony).

§10. Egzamin polega na stwierdzeniu znajomości przedmiotów, wchodzących w zakres medycyny ścisłej, higjeny i opieki społecznej, oraz sprawności w odbywaniu dyżuru przy chorych i w wykonywaniu zabiegów pielęgniarskich. Szczegółowy program egzaminu pilęgniarskiego ustali Minister Spraw Wewnętrznych w drodze instrukcji.

§11. Zarządzenia w przedmiocie przeprowadzenia egzaminu z poszczególnych przedmiotów wydaje Komisja.

§12. Dla osób, przystępujących do egzaminu na. podstawie punktu „a § 3” niniejszego rozporządzenia, Komisja może stosować według swego uznania ulgi przy egzaminie, przez zwalnianie od pytania z poszczególnych przedmiotów.
Przy egzaminowaniu mogą być obecni kierownik szkoły pielęgniarstwa, którą ukończyły egzaminowane, oraz osoby wprowadzone przez przewodniczącego Komisji.

§13. Po zakończeniu egzaminu Komisja ocenia kolegialnie, drogą jednomyślnej uchwały wynik egzaminu każdej z egzaminowanych osób; wynik może być dobry lub niedostateczny.
W wyjątkowych wypadkach może Komisja za zgodą przewodniczącego uznać, że kandydat(ka) zdał(a) egzamin z wynikiem dobrym, chociaż jeden z jej członków uznaje go za niedostateczny.
Jeśli kandydat(ka), który zdał(a) egzamin, wykazał(a) przytem wybitną znajomość przedmiotu i uzdolnienie, to wynik może być uznany za bardzo dobry.
Jeśli egzaminatorowie różnią się co do tego, czy kandydat(ka) zdał(a) egzamin z wynikiem b. dobrym, czy też dobrym, wówczas Komisja decyduje większością głosów; w razie ich równości miarodajną jest ocena, za którą oświadczy) się przewodniczący.

§14. Osoby, które egzamin pielęgniarski zdały z wynikiem niedostatecznym, mogą przystąpić do niego ponownie dopiero po upływie 1 roku. Nikt nie może przystępować do egzaminu pielęgniarskiego więcej, niż trzy razy.
Jeśli kto z jakichkolwiek powodów przerwał zdawanie egzaminów, to egzamin uważa się za niezdany.

§15. Komisja prowadzi szczegółowy protokół wszystkich swych czynności. Po zakończeniu egzaminu protokół zaopatrzony podpisami wszystkich członków Komisji winien być niezwłocznie przesłany Ministrowi Spraw Wewnętrznych. Protokół winien również zawierać szczegółowe wyrachowanie z sum, które wpłynęły tytułem opłat egzaminacyjnych.

§16. Osobom, które złożyły egzamin z wynikiem bardzo dobrym lub dobrym, przysługuje na zasadzie wydanego przez Ministra Spraw Wewnętrznych odpowiedniego dyplomu, prawo używania tytułu pielęgniarki dyplomowanej oraz prawo wykonywania praktyki w zakresie pielęgniarstwa na terenie całego Państwa.

§17. W razie popełnienia przez dyplomowaną pielęgniarkę(rza) czynu, nielicującego z zawodem pielęgniarskim, może jej(mu) Minister Spraw Wewnętrznych na wniosek wojewody, w którego okręgu pielęgniarka (pielęgniarz) wykonywuje praktyką – dyplom odebrać.

§18. Niniejsze rozporządzenie przy uwzględnieniu § 16 nie uchyla przepisów z dnia 10 maja 1907 r., wydanych przez pruskiego ministra spraw wyznaniowych, oświatowych i lekarskich o państwowym egzaminie pielęgniarskim.

§19. Pierwszy egzamin pielęgniarski może odbyć się bez zachowania terminów wskazanych w §§ 6 i 7 niniejszego rozporządzenia.

§20. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.


Written by